मेघ बेदना

आकाशको त्यो रसिलो अङ्गुरलाई हेर
देखेपछि पाउन लाग्दैन कत्ति पनि बेर
रस बिर्सी चमकमै रमाउन थाल्दा
त्यसलाई चाख्ने मौका गयो खेर

हरेक बिहान त्यो रसमय सुगन्धको स्पर्श
आँखैले मात्र रमाउँदा, के बिस्मत के हर्ष
अब कहिले हुरी चल्ला र त्यो अङ्गुर 

मेरो आँ परेको मुखमा झर्छ

किन रहर हो गर्न बादलको शयर
अनि म माथि झरी र चट्याङको लहर
तर जब देख्छु त्यस अङ्गुरलाई, बादल हट्दा
केही छिनमा फेरि ओझेल होला भन्ने डर

अङ्गुरै नाथे मेरो बारीमा नभा'को हो र ?
तर त्यही बासनामा फसिसके घनघोर
अन्तिममा जब बारीकै अङ्गुरलाई नियाल्छु
लाग्दो रैछ जीवनमा हाँसेछु थोर

यसो रसपान गरी मुख मिठ्याउन पाए
अघाएको गीत मनैदेखि गाउन पाए
त्यसलाई बादलकै भरमा छोड्ने थिइन
आफ्नो मनको बारीमा कसैगरी रोप्न पाए